Nadczynność tarczycy – objawy, przyczyny i leczenie

Nadczynność tarczycy dotyka coraz więcej osób zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Nieleczona może prowadzić nawet do śmierci. Jednak objawy nie zawsze są oczywiste. Z tego powodu warto wiedzieć, co powinno wzbudzić niepokój. 

Obecnie problemy z tarczycą są diagnozowane u coraz większego grona pacjentów. Narażone są osoby w różnym wieku i obojga płci. Dlatego nie należy bagatelizować objawów i pamiętać o regularnych badaniach kontrolnych. Szczególnie niebezpieczna jest nadczynność, która nie zawsze objawia się w zauważalny sposób. Jednak nieleczona wyniszcza powoli organizm, mogąc prowadzić nawet do śmierci. Czynniki wywołujące tę chorobę mogą być różne tak samo, jak sposoby leczenie. Dlatego warto wsłuchiwać się w swój organizm i wiedzieć, z jakimi objawami udać się do lekarza. 

Czym jest nadczynność tarczycy?

Nadczynność tarczycy jest zaburzeniem obejmującym gruczoł wydzielania wewnętrznego, zwanego tarczycą. Objawia się nadprodukcją hormonów, które w zbyt dużej ilości mają niekorzystny wpływ na cały organizm. Hormony te regulują wszelkie procesy zachodzące w ciele takie jak apetyt, metabolizm, a nawet sen. Z tego powodu nieodpowiednie ich stężenie zaburza pracę całego mechanizmu. Szczególnie narażone na przypadłość są osoby, u których w rodzinie występują choroby tarczycy, osoby cierpiące na cukrzycę lub anemię złośliwą. Ponadto choroba może wystąpić u kobiet po porodzie, osób starszych i po przebytych zabiegach na tarczycy. Choroba może przebiegać w sposób zauważalny lub utajony — bez symptomów świadczących o jej obecności.

Polecamy: Nadczynność i niedoczynność tarczycy

Jakie objawy świadczą o nadczynności?

W przypadku nadczynności tarczycy rozpoznanie nie zawsze jest proste, gdyż choroba może mieć przebieg utajony. W takim przypadku nie występują żadne objawy wskazujące na zaburzenie, a poziom hormonów tarczycy często jest w normie. Jedynie badania z krwi mogą wykazać obniżony poziom TSH, tym samym wskazując na problem. Nadczynność tarczycy może się także objawiać m.in.: 

• bezsennością,
• chudnięciem,
• nadmiernym poceniem się,
• kołataniem serca,
• nadpobudliwością,
• zaburzeniami miesiączkowania,
• osłabieniem mięśni,
• dusznością,
• biegunką,
• drżeniem rąk.

Dodatkowo w przebiegu choroby można odczuwać również uczucie gorąca. Niektórzy obserwują u siebie także zaczerwienienie twarzy lub szyi. 

Zobacz także: Powiększona tarczyca – objawy, przyczyny i leczenie

Skąd się biorą problemy z tarczycą?

Zaburzenia tarczycy mogą mieć wiele przyczyn również związanych ze złą dietą przy nadczynności tarczycy. Częstą przyczyną nadczynności tarczycy jest niedobór jodu — z powodu deficytu dochodzi do powiększenia tarczycy i zaburzenia produkcji hormonów. Niestety niebezpieczny może być także nadmiar jodu w diecie, który również negatywnie wpływa na pracę tego gruczołu. Na chorobę bardziej narażone są osoby po 60 roku życia, u których częściej dochodzi do nieprawidłowości w wydzielaniu hormonów. Nadczynność tarczycy może również wystąpić po urodzeniu dziecka jako tzw. poporodowe zapalenie tarczycy. W takim przypadku organizm kobiety sam zaczyna produkować przeciwciała wyniszczające gruczoł. Ponadto w przypadku matek, u których stwierdzono nadmiar tego pierwiastka, wzrasta ryzyko urodzenia dziecka z nadczynnością tarczycy. Problem z wydzielaniem hormonów przez tarczycę może również wystąpić po ostrej infekcji wirusowej lub bakteryjnej. Z tego powodu warto wykonywać co jakiś czas badania poziomu jodu w organizmie i dbać o swoją dietę. Innym powodem wystąpienia choroby może być przedawkowanie leków na niedoczynność. Wystąpienie nadczynności może oznaczać także  chorobę Gravesa-Basedowa lub być wywołane guzkami na tarczycy, bądź nowotworem. Dlatego sposób leczenia zawsze jest dostosowany do konkretnego pacjenta i przyczyny choroby. 

Czytaj również: Nadczynność tarczycy – objawy psychiczne

W jaki sposób leczy się nadczynność tarczycy?

Podejrzewając u siebie nadczynność tarczycy warto udać się do endokrynologa, który skieruje na badania krwi m.in. takie jak TSH, FT3 i FT4. Ponadto może również zlecić USG tarczycy, które  potwierdzi zmiany na tym gruczole. Gdy lekarz podejrzewa guzki, pacjent zostanie skierowany także na biopsję, a w niektórych przypadkach również na scyntygrafię tarczycy — niezbędne badanie w przypadku osób, które będą miały terapię radioizotopową. Przebieg leczenia jest dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta i stopnia nasilenia choroby. Często wystarczy leczenie farmakologiczne tyerostatykami. Leki te mają za zadanie hamować syntezę i wydzielanie hormonów tarczycy. Za to podczas leczenia choroby Gravesa-Basedowa bądź stwierdzenia wolu na tarczycy stosuję się terapię jodem promieniotwórczym. Jod oddziałuje na tarczycę, zmniejszając wydzielanie hormonów. Ostatnim rodzajem leczenia jest zabieg operacyjny, którego lekarz podejmuje się w przypadku stwierdzenia nowotworu. Niezależnie od powodów nadczynności nie należy bagatelizować tego zaburzenia. Nieleczone może prowadzić do zawału serca, udaru mózgu, a nawet do gwałtownego zaburzenia pracy całego organizmu, które może skończyć się śmiercią. 

Bibliografia:

1. D. Maji (2006) Hyperthyroidism
2. Patricia Mejia Osuna, Maja Udovcic, Morali D. Sharma (2017) Hyperthyroidism and the Heart